[...] Sroka należy do pokolenia artystów ukształtowanych przez ekspresjonizm lat osiemdziesiątych. Ulegając wpływom tej tendencji stworzył jednak własną , oryginalną odmianę sztuki figuratywnej. Figuracja jest najistotniejszym odniesieniem dla jego twórczości, a człowiek, otaczające go przedmioty i zwierzęta są ciągłym tematem jego sztuki.
[...] Sroka należy do pokolenia artystów ukształtowanych przez ekspresjonizm lat osiemdziesiątych. Ulegając wpływom tej tendencji stworzył jednak własną , oryginalną odmianę sztuki figuratywnej. Figuracja jest najistotniejszym odniesieniem dla jego twórczości, a człowiek, otaczające go przedmioty i zwierzęta są ciągłym tematem jego sztuki.
Człowiek Sroki jest pełen sprzeczności; wynaturzony ale i poczciwy, śmieszny w swej brzydocie i z niezgrabnym wdziękiem, lecz brutalny, zadający ból.. Dosadność i brak idealizmu nie są szyderstwem i drwiną z gatunku ludzkiego, lecz wyrazem przenikliwej obserwacji otoczenia. Tajemnicę odkrywa Sroka w geście, drobnych rytuałach, wyrafinowanej ekspresji ciała. Prawdę znajduje w detalu, fragmencie mistrzowsko uchwyconym w rysunku. Te drobne obserwacje otwierają możliwości ledwie wcześniej uświadamiane. Anegdota i literacki kontekst przestają być już aż tak ważne. Ustępują dramatowi artystycznego tworzywa, metamorfozie kształtów, gdzie trudno odróżnić bestię od istoty ludzkiej czy przedmiotu, gdzie mieszają się gatunki i materie - ożywiona z martwą. To już dalszy etap widzenia świata przez artystę, który od dawna ma świadomość życia w czasach kryzysu i nie od dzisiaj wieści apokalipsę - choć apokalipsa ta przybiera kształty pozornie niefrasobliwe [...]
Jan Fejkiel
Wystawa: 8 -24 X
ul. Sławkowska 14